انسان وقتی با موفقیتی رویرو می شود ، حس خوبی پیدا می کند

این احساس موفقیت اگر زیاد شود به حالتی به نام غرور تبدیل می شود

غرور یا خودشیفتگی ، بیماری خطرناکی است که منشا دو بیماری خطرناک تر خواهد بود

عجب ، تکبر

فرزند اول غرور ، عجب یا همان خود بزرگ بینی است

زیرا انسان پس از احساس موفقیت به این نتیجه می رسد که منشا این موفقیت ، بزرگی خودش می باشد

در حقبقت همه عوامل موفقیت فراموش گشته و تنها بزرگی خود علت اصلی موفقیت تلقی می گردد

جالب آنکه گاهی حتی موفقیت تصور شده هم خیالی و توهمی بیش نیست

فرزند دوم غرور ، تکبر یا همان خود برتربینی است

زیرا پس از خود بزرگ بینی یا عجب ، مرحله خطرناکتری بوجود می آید و آن احساس اینکه من برتر از دیگران هستم

تکبر باعث می شود که آدمی خود را تافته جدابافته احساس کند

این احساس برتری سبب می شود با عواملی که برتری او را نمی پذیرند به مقابله برخاسته و آنها را لگدمال نماید

غرور و فرزندانش تاکنون انسان های موفقی را به سقوط و انحطاط کشانده و تمامی توفیقاتشان را نابود ساخته است

مراقب باشیم

و ما توفیقی الا من عند الله